B-FAST missie in Turkije: civiele veiligheidsexperts centraal in de logistiek

Internationale missies
Civiele Bescherming
Interventie
Op maandag 17 april vond de debriefing plaats van de B-FAST-missie (Belgian First Aid & Support Team) die in Turkije werd ingezet na de zware aardbevingen die het land in februari troffen.
B-Fast missie in Turkije

Na de aardbevingen stuurden de Turkse autoriteiten een verzoek om internationale bijstand naar het EU-mechanisme voor Civiele Bescherming (UCPM). België reageerde op dit verzoek door een EMT-2 (Emergency Medical Team type 2, een veldhospitaal) te sturen.

De ter plaatse gestuurde teams van de Civiele Bescherming hebben belangrijke logistieke steun verleend aan het medisch team dat door de FOD Volksgezondheid was gestuurd. In totaal zijn 27 experten van de Algemene Directie Civiele Veiligheid (ADCV) ter plaatse geweest. Ze waren afkomstig uit de operationele eenheden van de Civiele Bescherming in Brasschaat en Crisnée.

De Algemene Directie Civiele Veiligheid wilde de deelnemers aan dit grote humanitaire avontuur ontmoeten en hen bedanken voor hun knowhow en hun niet aflatende inzet.

Op de agenda stond een debriefing van de operatie in al haar aspecten: organisatorisch, relationeel en structureel. Het doel was om informatie uit het veld te verzamelen en lessen te trekken uit deze missie, zodat de uitstekende resultaten elders kunnen worden gereproduceerd. Dat deze missie inderdaad een succes was, blijkt uit de positieve feedback van externe partners over de operationele capaciteit van onze experten!

Wij ontmoetten twee experten die aan deze missie hebben deelgenomen, Eric uit Brasschaat en Fabrice uit Crisnée. Wij nodigen u uit om hun getuigenis en hun gevoelens na deze buitengewone ervaring te ontdekken.

Onze experten die voor deze missie ter plaatse werden gestuurd, vormden het hart van het logistieke team. Maar betekent "logistiek" precies? De term verwijst naar talloze taken die door het team werden uitgevoerd en zonder dewelke niets mogelijk zou zijn geweest. Voor de goede werking van het veldhospitaal betekende dit concreet het opzetten van tenten, het ondersteunen en begeleiden van de triage van patiënten naar de verschillende medische diensten, het ontvangen en verzenden van materiaal, het aankopen van levensmiddelen voor het kamp, het onderhoud van de sanitaire voorzieningen of het helpen in de keuken om de hele B-FAST-familie te voeden... In één woord: de logistieke ondersteuning bestond erin ervoor te zorgen dat het medische team rustig kon werken terwijl het zich concentreerde op zijn medische opdrachten.

 

Kroniek van een missie

Getuigenis van Fabrice Benassi

Korporaal Benassi maakte deel uit van de tweede ploeg.  Het was zijn eerste B-Fast missie… een unieke ervaring ten dienste van een groter doel dat onze wereld op humanitair vlak vooruit helpt.  De emotionele kant maakte dan ook deel uit van zijn bagage.Fabrice Benassi

Hallo Fabrice, kan je jezelf in een paar woorden voorstellen?

Ik ben Fabrice Benassi, sinds januari 2016 korporaal bij de Civiele Bescherming in de eenheid van Crisnée.

Hoe ben je geselecteerd voor dit team?

Om bij het B-Fast team te komen, moet je slagen voor enkele testen en moet je aan bepaalde voorwaarden voldoen, zo moet je bv. op medisch vlak bepaalde vaccinaties hebben om mee te mogen en moet je op technisch vlak deel uitmaken van een bepaalde cluster.

Wat was jouw gevoel toen je te horen kreeg dat je zou vertrekken?

Ik was opgewonden maar had ook veel vragen omdat het mijn eerste missie was.

Hoe verliep het concreet?

Het Franstalige team kwam rond 3u bijeen in de kazerne van Crisnée, vanwaar we met een voertuig naar Peutie reden.  Daar voegden we ons bij de andere diensten: volksgezondheid, defensie en logistiek.

We waren allemaal erg opgewonden, we wilden iets doen en we wilden allemaal vertrekken.  Sommigen hadden al aan andere missies deelgenomen en hielpen ons om in het ritme te komen.  Ze hielpen ons, stelden ons op ons gemak, lichtten ons een beetje in en stelden ons gerust.

Dit was de eerste keer dat je deelnam aan een B-Fast missie.  Wat heb je ervan meegenomen?

Veel persoonlijke en professionele voldoening over wat ik heb kunnen doen.  En ook menselijk gezien, het zien van de strijdvaardige kant van de mensen daar.  Ze klagen niet, ook al hebben ze alles verloren.

Je was daar twee weken.  Ging het snel voorbij of leek het een eeuwigheid?

Beide.  De dagen waren vrij lang : we begonnen om 6u 's ochtends en gingen pas om 22-23u naar bed.  Maar tegelijk was twee weken ook kort, in die zin dat ik denk dat we meer hadden kunnen doen. We willen altijd meer doen, we willen altijd zoveel mogelijk mensen in nood helpen.  Dus ja, er was het gevoel dat we misschien te vroeg naar huis vetrokken zijn.

Jullie ploeg vertrok en het ziekenhuis bleef daar.  Wie nam het ziekenhuis over?

Het waren de lokale diensten die het veldhospitaal overnamen.

Een vraag die vaak gesteld wordt.  Men zegt dat de Belgische hulp te traag op gang kwam, vergeleken met andere landen, die er al na 24 uur waren.  Wat is jouw antwoord daarop?

We kwamen ter plaatse en voerden onze opdracht, die in totaal een maand duurde, uit in twee ploegen.  Dus nee, ik heb niet het gevoel dat ons land te traag is geweest.

Hoe zou je jouw collega's kunnen aanmoedigen om zich bij het B-fast team aan te sluiten?

Als je je in jouw hart een beetje een Sint-Bernardus voelt, een redder die zich nuttig wil voelen, zou ik je ten zeerste aanraden om je aan te melden voor B-Fast, dat vanuit menselijk oogpunt een prachtig avontuur is.  De rol van de Civiele Bescherming is essentieel en noodzakelijk voor een goede werking van dit soort missies, omdat het de medische staf in staat stelt om patiënten in zo goed mogelijke omstandigheden te helpen, zonder zich zorgen te hoeven maken over de dagelijkse beslommeringen.

Deze missie is voor mij zeer verrijkend geweest, zowel vanuit persoonlijk als professioneel oogpunt, maar vooral vanuit menselijk oogpunt, door de solidariteit en wederzijdse hulp binnen het team en ook door de vriendelijkheid, de erkenning maar vooral de kracht die de Turkse bevolking in deze tragedie heeft getoond.  Ik begreep dat ik op de juiste plaats was en dat deze job echt voor mij gemaakt is.

Ik zou graag dit geweldige team bedanken, dat bestaat uit mensen van allerlei professionele achtergronden, of het nu gaat om volksgezondheid, defensie of logistiek.

Fabrice, wil je nog iets toe te voegen?

Voor mij was het echt een geweldige ervaring.  Ik heb absoluut geen spijt dat ik aan deze missie heb deelgenomen.

 

Getuigenis van Éric Haesevoets

Eric Haesevoets

In Turkije leverden we een unieke prestatie!

Relaas van een ‘MacGyver van de Civiele Bescherming’

B-Fast wordt ingezet in rampgebieden.  Onze interventie wordt meer en meer gespecialiseerd, waardoor B-Fast voornamelijk wordt ingezet waar ze een meerwaarde kan bieden.  De steeds efficiëntere hulpverlening komt voor uit de ervaringen van vorige missies.  Eric Haesevoets heeft ondertussen met elf missies een ruime ervaring op het terrein.  Met hem blikken we dan ook terug op zijn carrière én de laatste missie in Turkije.

Kan je jezelf eens kort voorstellen en welke functie je uitoefent bij de Civiele Bescherming?

Ik ben Eric Haesevoets, woonachtig te Bekkevoort.  Ik ben gehuwd, heb een dochter en een kleinkind.  Ik werk bij de Civiele Bescherming sinds 1999.  Eigenlijk was het mijn droom om beroepsbrandweerman te worden.  Ik was echter al 31 jaar en dat was te oud om bij de brandweer te gaan.  Iemand die destijds op een kabinet werkte, stelde me de vraag waarom ik niet zou solliciteren bij de Civiele Bescherming.  Om eerlijk te zijn, ik kende de Civiele Bescherming zelfs niet.  Uiteindelijk kon ik er aan de slag en ik herinner me nog erg goed mijn eerste werkdag, op 1 oktober 1999.  Ik ben sappeur (operationeel agent).  Ik ben ingedeeld bij de cluster CBRN (Chemical, Biological, Radiological and Nuclear), maar dat wil niet zeggen dat ik louter dat doe.  Ook andere taken neem ik op:  al lachend zeggen we soms dat we de ‘MacGyvers van de Civiele Bescherming’ zijn.  Ik werk daar ondertussen 24 jaar.  Wat ik zo boeiend vind aan mijn job is dat het een breed takenpakket is.  Je weet niet wat je de volgende dag gaat doen, omdat er een veelheid aan taken en oproepen is.

Hoe kwam je terecht in het B-Fast team?

Ik ben bij B-Fast begonnen in 2000.  B-Fast stond nog in zijn kinderschoenen.  Ik stelde mij kandidaat, maar mocht niet beginnen, omdat ik nog geen twee jaar actief was bij de Civiele Bescherming.  In 2001 was er een opleiding in Brignolles  voor SD (redder – berger).  Ik mocht deze opleiding volgen.  In 2002 had ik mijn eerste missie in Arles waar er een overstroming was.  Dan zijn we met de zware pompen van de Civiele Bescherming naar het zuiden van Frankrijk gereden.  En ondertussen heb ik al 11 missies achter de rug, waaronder overstromingen, tyfoons, …

Wat is jouw motivatie om aan deze missies deel te nemen?

Ik ben een sociaal iemand en ik wil helpen als mensen in nood zijn.  Het redden van mensen is de essentie.  De manier waarop de hulpverlening in noodsituaties door Europa wordt aangepakt, is zeker beter dan vroeger.  Er wordt gerichte hulp gevraagd en daar wordt op ingespeeld.  De juiste hulp komt dan terecht waar dat nodig is én voor de tijd dat het nodig is.  Als je naar een rampgebied gaat, moet je effectief de nood helpen lenigen.  Je moet het waarmaken.  Een hulpteam mag zeker geen bijkomende belasting vormen voor de plaatselijke bevolking.

Kan je de omstandigheden omschrijven waarin je  in Turkije terechtkwam?  Hoe was de situatie ter plaatse toen je daar was?

Ik vond de omstandigheden schrijnend.  Er was verschrikkelijk veel schade aan gebouwen enzo.  Wij zaten in  Kirikan.  Dat was voor de aardbeving een stad van 110 000 inwoners en die lag bijna volledig plat.  Ik kon dat door de vele missies die ik al had meegemaakt plaatsen, omdat ik ook vroeger al veel gezien had.  Collega’s die voor de eerste keer meereisden waren nog meer onder de indruk.  De schaalgrootte van deze ramp was echt immens.  In Turkije waren we niet voor een ‘search- and-rescue – missie.  Daardoor hadden we misschien wat meer afstand.  Wij waren daar met een heel ander doel, namelijk het opzetten van bijkomende infrastructuur – een veldhospitaal – op heel korte termijn.

Welke problemen hebben jullie ondervonden bij het opzetten van het veldhospitaal?

Uiteraard zijn er uitdagingen en waren we niet 100% klaar toen we daar toekwamen.  Toch was dit een prachtige missie.  We begonnen letterlijk het hospitaal op te bouwen vanop de kiezel en drie à vier dagen later was een volledig veldhospitaal operationeel.  Iedereen die daar was, heeft een uitzonderlijk werk geleverd om dat waar te maken.

Hoe was de samenwerking met de Turkse overheid en met de Turkse bevolking?

Ik was de eerste persoon van de Civiele Bescherming daar te plaatse omdat ik deel uitmaakte van het assessment team.  Dat was gedurende drie dagen.  Nadien kwamen mijn collega’s toe.  Wij hadden een zeer goede medewerking van het consulaat in Ankara.  Er was bijvoorbeeld iemand die vanuit Defensie was gedetacheerd en die ons erg goed hielp.  Als we iets nodig hadden (bijvoorbeeld Sim-kaarten), dan werd daar voor gezorgd.  We hadden de hulp die echt nodig was.  24u/24 hadden we een medewerker ter beschikking, die ter plaatse was, de taal sprak en dat opent ook deuren.  Er was een goede samenwerking.

We hebben ook contact gehad met de Turkse gemeenschap, maar eerder voor het begeleiden van patiënten.  Wat opviel was dat ze optimistisch bleven ondanks al hun miserie.  Daar kunnen wij soms nog iets van leren.  Ook op dat gebied was het een positieve ervaring.

Zijn er lessen die je hebt geleerd (zowel positieve als negatieve) uit deze ervaring?

De uitdaging daar was groot.  De ramp was/is immens.  Er moest ook zoveel worden aangekocht.  Dat we dat toch tot een goed einde hebben gebracht, is uniek.  De WHO (World Health Organisation) die ter plaatse was, was ook onder de indruk.  Ze vonden het een ongelooflijke en verbazingwekkende prestatie.  Die samenhang, dat werken voor een gemeenschappelijk doel.  Daar doen we het voor.  De patiënten werden daardoor echt wel geholpen.  Na drie weken draaien werd het veldhospitaal overgedragen aan een organisatie ter plaatse.  Het is vandaag nog steeds operationeel.

Tot slot: Hoe kijk je terug op deze missie?

Een zeer goede ervaring.  Als ze me terug vragen, dan ga ik opnieuw mee.  Er is een goede samenwerking en er waait een goede wind. Ook de steun van de directie doet deugd.  Onze  ‘chef’ bij B-Fast, Pieter Wynant, springt voor ons in de bres. We hebben ondertussen ook een logistiek groepje.  Hier zijn ondertussen 12 mensen in en in april komt er een opleiding voor bijkomende mensen.  Die ruime groep opgeleide mensen maakt dat we steeds paraat staan moest het nodig zijn.  Dat is dan gespecialiseerde hulp naast de mensen voor B-Fast 1.